Klasyfikacja opraw 

1. Proste połączenie wkładu z okładką ma miejsce wtedy, gdy grzbiet wkładu łączy się na stałe z wewnętrzną stroną grzbietu okładki. Połączenie to może być wykonane przez sklejenie, zszycie drutem, bądź zszycie nićmi.  

2. Złożone połączenie wkładu z okładką, ma miejsce wtedy, gdy fuzja jednej części z drugą, dokonuje się za pomocą tzw. wyklejek. W tym typie połączenia, grzbiet wkładu nie styka się nawet z wewnętrznym grzbietem okładki. Istotę wyklejek, wyłożymy w dalszej części felietonu.  

3. Specjalne połączenie wkładu z okładką, to worek na wszystkie inne sposoby połączenia okładki z wkładem, które nie załapały się do powyższych dwóch typów 

 

 

Oprawy przylegające i zakrywające mają okładki odpowiednie do swoich nazw. Natomiast wkłady we wszystkich tych oprawach mogą być zarówno kartkowe jak i wieloskładkowe. Nie stosuje się tutaj wkładów jednoskładkowych. 

 

OPRAWY PROSTE 

W zależności od zastosowanego typu okładki, oprawy proste dzieli się na:  

-oprawy zeszytowe 

-oprawy przylegające i zakrywające  

-oprawy specjalne 

 

 

 

Oprawy zeszytowe  

Oprawy zeszytowe składają się z okładki zeszytowej oraz jednoskładkowego wkładu. Składka podstawowa wkładu może być uzupełniana nakładkami, ale cały wkład nie powinien przekraczać 8-9 mm grubości. W przeliczeniu na strony, w zależności od użytego papieru, wynosi to od 4 do 64 stron. Są przypadki zszywania systemem zeszytowym nawet większej  

 

 

Oprawy przylegające i zakrywające 

 mają okładki odpowiednie do swoich nazw. Natomiast wkłady we wszystkich tych oprawach mogą być zarówno kartkowe jak i wieloskładkowe. Nie stosuje się tutaj wkładów jednoskładkowych. W oprawach przylegających i zakrywających, okładki z wkładami łączy się, poprzez sklejenie ich z sobą grzbietami, w taki sposób, że powierzchnia grzbietu wkładu, jest na trwale połączona z wewnętrzną powierzchnią grzbietu okładki. Dla przypomnienia przypominamy schematy okładek do obu typu opraw. Z lewej okładka Minimalna grubość wkładu umożliwiająca wykonanie tego typu opraw wynosi 3 mm, a maksymalną ogranicza jedynie zdrowy rozsądek i możliwości technologiczne introligatorni. Podobno grzbiet najgrubszej książka wynosi 4000 mm. Wyprodukowano ja w nakładzie jednego egzemplarza. Natomiast pośród książek funkcjonujących w normalnej sprzedaży, rekord grubości grzbietu należy do Zbioru wszystkich historii o Pannie Marple autorstwa Agaty Christie i wynosi 322 mm. W naszej drukarni rekord ten wynosi prawie 80 mm, a wyposażona w taki grzbiet książka , z pewnością bardziej nadaje się na twardą poduszkę niż na lekturę do poduszki. Oprawy zakrywające, stosuje się przy produkcji katalogów, książek klejonych w oprawie miękkiej, magazynów, periodyków i broszur klejonych. Oprawy przylegające odchodzą powoli do lamusa, i niebawem podzielą los opraw łączonych lamówką, których nie uwzględniliśmy już w naszej kwalifikacji, gdyż przestały być praktycznie stosowane. W technologii tej, okładka wykonana była z trzech części: dwóch okładzin i paska materiału zwanego lamówką, za pomocą którego okładziny były ze sobą połączone. Wkład był przyklejany do lamówki. 

 

W oprawach złożonych, łączenie okładki z wkładem odbywa się za pomocą tzw. wyklejek. Tutaj grzbiety wkładu i okładki nie stykają się nawet ze sobą, a podział na poszczególne typy odpowiada użytemu w danej oprawie typowi okładki. Wyróżniamy pięć typów opraw złożonych: 1. Oprawy złożone jednorodne (okładka twarda) 2. Oprawy złożone kombinowane (okładka twarda) 3. Oprawy złożone przylegające (okładka miękka) 4. Oprawy złożone zakrywające (okładka miękka) 5. Oprawy złożone specjalne (okładka specjalna) Wkłady w tych oprawach mogą być zarówno kartkowe, jak i wieloskładkowe. Nie stosuje się tutaj zazwyczaj wkładów jednoskładkowych. 

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL